DJEČAK U MEKTEBU: Kada porastem želim da budem Enver Šehović
Lijepa vijest stiže iz Sarajeva. Jedan od mualima, po svemu sudeći iz džemata Takwa u naselju Buća Potoku, objavio je crticu koja pokazuje da nove generacije mogu nositi sjećanje na najzaslužnije heroje Bosne i Hercegovine.
– U mektebu danas (12.12.2020.) pitam djecu šta žele da postanu kada porastu. Jedan mali kaže: “Kada porastem želim da budem Enver Šehović”. Pitam ga zašto želi da bude kao Enver. Kaže: “Babo moj mi pričao da je Enver bio veliki čovjek i borac”. Dragom Bogu hvala, rađa Bosna nove Envere, Zajke, Safete… Gospodaru, podari snage djeci našoj da nastave tamo gdje su oni stali!, napisao je Halid Zlatić na svom Facebook profilu.
Riječi dječaka izrečene vjeroučitelju dokazuju da je on do spoznaje o jednom od dobitnika Ordena heroj oslobodilačkog rata došao kroz upute svog oca. Iz toga slijedi da mališan to nije naučio kroz školski sistem, niti kroz medije i većinu drugih društvenih makrosistema. Zbog toga je na roditeljima veliko breme jer moraju, pored svih opasnosti, prepreka i izazova današnjice koji su pred njima i njihovom djecom, nadomjestiti nedostatke koje su nametnute dejtonskom konstrukcijom kako bi njihovi potomci spoznali svoju državu i narod, njihovu historiju i kulturu, ali i neprijatelje svega toga.
Podsjećamo, nakon napuštanja JNA, 6. aprila 1992. godine, Enver Šehović stupa u Oružane snage RBiH i odmah otpočinje sa formiranjem vojne jedinice u sarajevskom naselju Velešići. Početkom jula 1992. godine imenovan je za komandanta 13. novosarajevske brigade. Prvog septembra 1992. godine brigada mijenja naziv u 1. mehanizovana brigada a kao komandant novoformirane brigade ostaje Enver Šehović. U fazi okrupnjavanja jedinica Armije RBiH, spajanjem 1. mehanizovane i 12. brdske brigade postaje komandant novoformirane 1. motorizovane brigade. Nakon uspješnog obavljanja niza visokih komandnih dužnosti, proslavio se komandujući 1. Slavnom (kasnije Viteškom) mtbr. Istakao se u blokadi kasarne Maršal Tito, u Pofalićkoj bici, ali i brojnim poduhvatima na Žuči. Poginuo je 27. jula 1993. godine, tokom borbi za Golo brdo na Žuči. Ukopan je u haremu Alipašine džamije u Sarajevu. Jedna ulica u Sarajevu nosi njegovo ime.
