VOJSKA GRANATIRALA BOŠNJAČKO SELO U SRBIJI! Zločin u Kukurovićima 27 godina bez odgovornih

U minobacačkom napadu Vojske Jugoslavije (VJ) koji se desio 18. februara 1993. na selo Kukurovićima, općina Priboj ubijeni su starci Uzeir Bulutović, Mušan Husović i Fatima Sarač. Selo Kukuroviće koje se nalazi uz granicu tada je spaljeno, a stanovništvo razbjeglo.

Predsjednik Odbora za zaštitu ljudskih prava i humanitarnu djelatnost Priboj i novinar Džemail Halilagić ističe da je već 27 godina od ovog zločina, ali odgovornih nema.

“U Sandžaku svaki građanin zna da je Užički korpus Vojske Jugoslavije, bombardovao svoju teritoriju, ubio troje Bošnjaka i spalio selo. Selo Kukurovići se nalazi uz samu granicu sa Bosnom, ali za srpsku politiku u njemu je živjelo stanovništvo, koje je trebalo ukloniti. Ovaj školski primjer genocida velikosrba nad Bošnjacima, ni do danas nije procesuiran, što na najupečatljiviji način svjedoči o stvarnom odnosu države Srbije prema bošnjačkom stanovništvu Sandžaka”, rekao je Halilagić podsjetivši da je i ovaj zločin dokumentovao u svojoj knjizi “Sandžak bez Bošnjaka – velikosrpski zločinački plan”.

On je ovim povodom podsjetio da je Viši sud u Beogradu državu Srbiju proglasio odgovornom, ali Apelacioni sud “ne zna”, koja je jedinica bombardovala selo.

Za ovaj zločin u Kukurovićima pred domaćim i stranim sudovima do danas niko nije odgovarao, a tokom 1992. i 1993. godine iz svih sela općina Priboj i Pljevlja, uz granicu sa Bosnom i Hercegovinom, bošnjačko stanovništvo je iseljeno. U selu Bukovici, susjednoj opštini Pljevlja,1992. i 1993. godine osam osoba bošnjačke nacionalnosti je ubijeno, nekoliko desetina kuća je zapaljeno i opljačkano, a nekoliko stotina Bošnjaka protjerano iz domova.

Prema izvještajima organizacija za zaštitu ljudskih prava 18. februara 1993. godine u 17.30 sati na pribojsko selo Kukurovići je izvršen minobacački napad s položaja iz okruženja sela i tom prilikom je selo spaljeno, a Uzeir Bulutović i Mušan Husović, koji nisu uspjeli da pobjegnu, izgorjeli su u živoj lomači u svojim kućama. Fatima Sarač je silovana, pri čemu su joj polomljene ruke, a potom ubijena rafalima iz streljačkog naoružanja.

Preživjeli mještani su se razbježali po okolnim šumama i tokom noći pješačili do, po 40 kilometara udaljenih, Pljevalja i Priboja.

Prognani Bošnjaci, od kojih veliki broj danas živi u Priboju, i dalje su izbjeglice u okviru svoje lokalne zajednice, bez bilo kakvog izbjegličkog statusa i nemaju uslove da se vrate u svoja sela i obrađuju imanja.

Viši sud u Beogradu je u aprilu 2013. godine donio presudu kojom je utvrdio odgovornost države Srbije za ratni zločin u selu Kukurovići kod Priboja 18. februara 1993. godine. Apelacioni sud u Beogradu je krajem marta 2014. ukinuo ovu presudu i predmet vratio na ponovno suđenje. Predmet je ranije proslijeđen srbijanskom Tužilaštvu za ratne zločine.

Prvostepenom presudom nakon postupka protiv Republike Srbije, u ime 20 mještana Kukurovića, pokrenutim 9. jula 2007. godine, utvrđeno je da su se prije napada jedinice Užičkog korpusa VJ nalazile u neposrednoj blizini sela i da je u minobacačkom i pješadijskom napadu na Kukuroviće tog dana uništena imovina mnogih mještana.

Dva dana kasnije, nekoliko mještana se vratilo u Kukuroviće, kako bi provjerili šta je sa njihovim kućama. Zatekli su zgarišta i pobijenu stoku. U spaljenim kućama pronašli su leševe Uzeira Bulutovića, Mušana Husovića i Fatime Sarač, koji za vrijeme napada nisu uspjeli da napuste selo. Kako je navedeno, 11. aprila 1993. godine kada u selu više nije živio niko zapaljeno je još osam kuća s pomoćnim objektima.

Selo Kukurovići nalazi se na teritoriji Srbije u opštini Priboj, uz samu tromeđu Srbije, Bosne i Hercegovine (BiH) i Crne Gore, a do početka 1993. godine bilo je u potpunosti naseljeno bošnjačkim stanovništvom. Iako se u datom periodu vodio oružani sukob na teritoriji BiH, na području oko Kukurovića nije bilo ratnih dejstava, niti su se u selu nalazile bilo kakve oružane formacije.