2. MAJ 1992.! Dan kada je agresor izgubio Sarajevo, zauvijek!
Sprečavanjem da jedinice tadašnje Jugoslovenske narodne armije (JNA), 2. maja 1992. godine, zauzmu zgradu Predsjedništva BiH odbranjeno je Sarajevo i država Bosna i Hercegovina. Stoga je 2. maj 1992, jedan od ključnih datuma u opstojnosti samostalne i nezavisne Bosne i Hercegovine. Tenkovi i oklopni transporteri tadašnje JNA zaustavljeni su nadljudskim naporima branilaca okupljenih u Teritorijalnoj odbrani RBiH, na Skenderiji, svega stotinjak metara od zgrade Predsjedništva RBiH. General Milutin Kukanjac naredio je da iz Vojne bolnice krene elitna jedinica prema Predsjedništvu BiH. Kod Predsjedništva su već bile snage odbrane grada. Agresorska vozila su uništili bacačima raketa napravljenim od vodovodnih cijevi. Za te naprave veže se ime heroja Nusreta Šišića Dede koji je koristeći ta sredstva odigrao historijsku ulogu u odbrnai Sarajeva. Na Skenderiji je ubijeno nekoliko agresorskih vojnika, specijalaca koji su bili vrhunski obučeni za ovakve vrste operacija.
Tenkovi su djelovali po zgradi Općine Centar da bi oklopna vozila pokušala proći raskrsnicu na Skenderiji, ali su, vidjevši šta se desilo njihovim prethodnicima, okrenuli se i otišli su prema kasarni Maršal Tito.
U popodnevnim satima pripadnici Specijalne jedinice MUP-a RBiH Nezir Brajović Braja i njegov pomoćnik Ajnur Mehićević pogodili su iz prostora blizu zgrade Parlamenta agresorski tenk koji je došao do mosta Suade i Olge s ciljem da ide do Predsjedništva.
U noći s 2. na 3. maj grupa Dževada Topića shvatila je da su se Šuputovi specijalci (Niški specijalci) zabarikadirali u zgradi kod BKC-a. Predali su se iza podneva sutradan. Ppripadnici bivše JNA 2. maja na sarajevskom aerodromu zarobili su tadašnjeg predsjednika Predsjedništva RBiH Aliju Izetbegovića i njegovu delegaciju, koji su se vraćali sa pregovora iz Lisabona. Potom su odvezeni u Lukavicu. Ovaj događaj bio je uvod u ono što će se dešavati narednog dana, 3. maja, kad je JNA počela s izvlačenjem jedinica iz kasarne u starom dijelu grada, na Bistriku, a nakon mukotrpnih pregovora dogovorena je razmjena Izetbegovića.
Tog 2. maja 1992. svijet su obišli dramatični TV snimci u kojima predsjednik Izetbegović u javljanju u program obznanjuje da je otet i da mu ne dozvoljavaju da dođe u zgradu Predsjedništva BiH.
Svijet su obišle i fotografije i snimci zapaljenih tramvaja na Skenderiji, u centru Sarajeva, kao i eksplozije granate na uglu ulica Dalmatinska i Titova, preko puta zgrade Centralne banke BiH.
Tog dana je izdajom srbina radnik Poštee Sime Zubanovića koji je zatvorio čuvara Mevludina Čanića i pustio u objekat specijalce JNA (VJ), koji su bili skriveni u prostorima prodavnice “22. decembar” koji su odradili posao. Požar je zahvatio Poštu između 13:00 i 14:30. Pored šefa smjene u Pošti Zubanovića, kao saučesnici u ovoj diverziji spominju se i radnici Trifko Milić i Milan Ponjarac. Za ovo zlodjelo niko nije odgovarao. Požar je prouzrokovan specijalnom hemikalijom. Uništeno je 45.600 telefonskih priključaka i načinjeno 150 miliona maraka štete.
Zauzimanje zgrade Predsjedništva je spriječeno, ali je opsada naočigled cijelog svijeta trajala više od 1.400 dana, tokom koje su građani Sarajeva ubijani minobacačkim granatama, snajperskim hicima, protivavionskim naoružanjem…, ali su, isto tako, mučeni prekidima u snabdijevanju vodom, električnom energijom i prirodnim plinom, izgladnjivani… No, upornost da se grad odbrani i želja za preživljavanjem su, ipak, pobijedili i Sarajevo nikad nije palo u ruke agresora. Sasvim sigurno da je 2. maj bio prva i najjača bitka za državu Bosnu i Hercegovinu.
